Γιατί αυτός ο κόσμος είναι ένα πεδίο άγνοιας

Το ευρύτερο σύμπαν είναι τόσο απέραντο που κανένα θεϊκό ον, ουράνιος ηγεμόνας ή άρχοντας από πάνω δεν γνωρίζει τι βρίσκεται πέρα από αυτό. Και ο αριθμός των ζωών είναι απλά αμέτρητος. Όλες οι ζωές στο ευρύτερο σύμπαν βλέπουν, με έναν καθολικό τρόπο, τον κόσμο στον οποίο κατοικούν από την οπτική γωνία των επιπέδων στα οποία υπάρχουν υλικά. Ο τρόπος με τον οποίο όλες αυτές οι ζωές βλέπουν τον κόσμο δεν διαφέρει από τον τρόπο με τον οποίο το κάνουν τα θεϊκά όντα, μόνο που είναι χωρίς τη βαθύτερη γνώση, τη σοφία και τις δυνάμεις που έχουν τα θεϊκά όντα. Αυτό σημαίνει ότι τα όντα σε όλο το ευρύτερο σύμπαν διαφέρουν από τα ανθρώπινα όντα, τα οποία δεν μπορούν να δουν τον κόσμο μέσα στον οποίο ζουν όπως πραγματικά είναι- δεν μπορούν να δουν τις άλλες μορφές ζωής που υπάρχουν στο περιβάλλον τους- και δεν μπορούν να δουν τα υλικά πράγματα σε αυτό το περιβάλλον όπως πραγματικά είναι. Κατά συνέπεια, ο τρόπος με τον οποίο τα ανθρώπινα όντα σκέφτονται, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο κατανοούν τον κόσμο, είναι ταυτόχρονα πολύ ιδιαίτερος και περιορισμένος. Αυτός ο κόσμος είναι επομένως ένας τόπος «άγνοιας» (εκτός από τις περιπτώσεις των υπερφυσικών όντων που από την αρχή βρίσκονται εδώ στα Τρία Βασίλεια, και ορισμένων πνευματικών φαινομένων).

Τότε τι ευθύνεται γι' αυτό; Ιδού ο λόγος. Το ευρύτερο σύμπαν και τα πλήθη των συστημάτων μέσα σε αυτό είχαν φτάσει στην τελευταία φάση του Κοσμικού κύκλου του Σχηματισμού, της Στάσης, του Εκφυλισμού και της Καταστροφής. Και καθώς όλα οδεύουν προς την τρομακτική προοπτική της τελικής εξόντωσης και της λήθης, ο Δημιουργός αποφάσισε να προσπαθήσει να σώσει όλες τις ζωές.

Ο λόγος για τον οποίο το ευρύτερο σύμπαν και τα πολυάριθμα σύμπαντα μέσα σε αυτό είχαν φτάσει στο στάδιο της Καταστροφής ήταν επειδή τόσο αυτά όσο και οι αμέτρητες ζωές μέσα σε αυτά -συμπεριλαμβανομένων των πολλών αρχόντων, ηγεμόνων και θεϊκών όντων σε κάθε ένα από αυτά τα σύμπαντα- είχαν γίνει, κατά την πολύ μακρά διάρκεια του κοσμικού κύκλου Σχηματισμού, Στάσης, Εκφυλισμού και Καταστροφής, κατώτερα από ό,τι ήταν κατά τις πρώτες ημέρες του σταδίου του Σχηματισμού. Ή για να το θέσουμε αλλιώς, μετά από όλους αυτούς τους αιώνες δεν πληρούσαν πλέον τα πρότυπα για τα αντίστοιχα επίπεδά τους. Αυτή ήταν η αναπόφευκτη τροχιά της πορείας της ύπαρξης.

Και έτσι, με σκοπό τη διάσωση των ζωών, ο Δημιουργός κατασκεύασε έναν κόσμο έξω από το ευρύτερο σύμπαν. Ο κόσμος αυτός θα χρησιμοποιούνταν για να σωθούν οι αμέτρητες ζωές του ευρύτερου σύμπαντος και ονομάστηκε «Τρία Βασίλεια». Μέσα στα Τρία Βασίλεια υπάρχουν τρία επίπεδα ύπαρξης. Τα όντα στο χαμηλότερο από τα τρία είναι ανίσχυρα και χωρίς ανώτερη επίγνωση ή σοφία, καθώς υπάρχουν σε ένα περιβάλλον που είναι το πιο απαιτητικό και δύσκολο για να μπορέσουν να δουν μέσα από αυτό. Και αυτό είναι ο ανθρώπινος κόσμος. Οι άνθρωποι και τα όντα στο δεύτερο επίπεδο ξεπερνούν μόνο την ανθρωπότητα σε επίγνωση και σοφία, οπότε μπορούν να δουν μόνο πώς είναι τα πράγματα στο ανθρώπινο βασίλειο και πού βρίσκονται οι ίδιοι. Οι άνθρωποι έχουν αναφερθεί σε αυτούς ως «ουράνια όντα» ή «ημίθεοι». Τα όντα που βρίσκονται ακόμη ένα επίπεδο ψηλότερα μπορούν να δουν πώς είναι τα πράγματα για τα όντα στα δύο βασίλεια που βρίσκονται κάτω από αυτά καθώς και το πού βρίσκονται οι ίδιοι, και οι δυνάμεις της επίγνωσης και της σοφίας τους είναι οι μεγαλύτερες των Τριών Βασιλείων. Οι άνθρωποι εδώ σε αυτόν τον κόσμο αναφέρονται γενικά σε αυτά ως «θεότητες» ή «ουράνια όντα». Ωστόσο, κανένα από τα όντα στα Τρία Βασίλεια δεν έχει τη δύναμη να δει το σύμπαν όπως πραγματικά είναι, ούτε να δει τα βασίλεια και τους παραδείσους όπου τα θεϊκά όντα κατοικούν πιο ψηλά.

Έτσι, η ανθρωπότητα ζει σε μια κατάσταση άγνοιας, έχοντας την ελάχιστη επίγνωση και σοφία και όντας ανίκανη να δει την ουσία των πραγμάτων. Αυτό συντελέστηκε από τον Δημιουργό και έγινε για να επιτρέψει τη λύτρωση των όντων την παραμονή της τελικής καταστροφής. Τους δίνει την ευκαιρία να αποφύγουν αυτή τη μοίρα, αρκεί να καταφέρουν να κρατήσουν σταθερά την καλοσύνη που τους είναι έμφυτη, ακόμη και σε αυτόν τον απατηλό και γεμάτο δοκιμασίες κόσμο. Είναι όντως πολύ δύσκολο: ο μόνος τρόπος για να τα καταφέρουν οι ζωές είναι να υπομείνουν βάσανα και να αποσβέσουν το κάρμα τους σε μια εποχή που οι ζωές προορίζονται για εξάλειψη κατά τη διάρκεια αυτού του τελικού σημείου του κύκλου Σχηματισμός, Στάση, Εκφυλισμός, Καταστροφή - και να διατηρήσουν την έμφυτη καλοσύνη τους. Μόνο τότε θα θεωρηθούν «άξιες για το μέλλον». Όταν έφτασε η τελική Κοσμική φάση, ο Δημιουργός έδωσε την έγκρισή του ώστε πλήθος θεϊκών όντων του ευρύτερου σύμπαντος, ηγεμόνων, αρχόντων -και ακόμα πιο πολλών θεϊκών και φωτισμένων όντων που επιβλέπουν κάθε ένα από τα διαφορετικά πεδία του ευρύτερου σύμπαντος- να κατέβουν στον κόσμο και να ενσαρκωθούν με ανθρώπινη μορφή. Εδώ, ωστόσο, όλη η ανώτερη σοφία τους, οι δυνάμεις της αντίληψης και οι θεϊκές τους ικανότητες θα σφραγίζονταν. Και σε αυτό το πλέον δύσκολο μέρος, χωρίς τις δυνάμεις ή τη σοφία τους, κλεισμένοι εντελώς σε ένα ανθρώπινο σώμα, θα έπρεπε να περάσουν μέσα από αντιξοότητες για να αποβάλουν το κάρμα τους, βασιζόμενοι σε ορθές και ενάρετες σκέψεις και διατηρώντας ζωντανή την καλοσύνη μέσα τους. Μόνο τότε θα αναγνωρίζονταν από τις λεγεώνες των θεών από πάνω, καθώς και από τον Δημιουργό, και θα κέρδιζαν μια θέση στο μέλλον. Εκείνοι που έχουν καταφέρει να αποβάλουν σταδιακά το κάρμα τους κατά τη διάρκεια των πολλών μετενσαρκώσεών τους σε αυτόν τον κόσμο, και που έχουν μεγαλώσει στην αρετή και την καλοσύνη στην πορεία, είναι βέβαιο ότι θα επιλεγούν για τη σωτηρία. Σίγουρα θα παραδοθούν από τον Δημιουργό στο νέο σύμπαν, όταν η σωτηρία εκτυλιχθεί στο τέλος των έσχατων ημερών. Αυτό σημαίνει ότι η κατάσταση άγνοιας και αδιαφώτιστης ζωής στην οποία ζει η ανθρωπότητα είναι μέρος ενός μοναδικού κόσμου και τρόπου ύπαρξης που φτιάχτηκε έτσι από τον Δημιουργό με σκοπό τη λύτρωση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κάθε προσπάθεια ενός ανθρώπου να ζητήσει από ένα άλλο ον να συντρίψει αυτή την κατάσταση άγνοιας θα αποδεικνυόταν μάταιη. Κανένα ον σε αυτόν τον κόσμο ή πέρα από αυτόν δεν θα τολμούσε να υπονομεύσει αυτό το σκηνικό που φτιάχτηκε για τη σωτηρία.

Υπάρχουν πάντα εκείνοι σε αυτόν τον κόσμο που θεωρούν τις πνευματικές πεποιθήσεις αβάσιμες. Έτσι, κάποιοι λένε ότι πιστεύουν μόνο σε ό,τι μπορούν να δουν και δεν πιστεύουν κάτι άλλο. Ως αποτέλεσμα, κάποιοι άνθρωποι κάνουν λάθος χωρίς να ενδιαφέρονται για τις συνέπειες. Αν ένα θεϊκό ον, όσο υψηλό κι αν είναι το ανάστημά του, ενσαρκωθεί ως άνθρωπος -γιατί το να έχει κανείς ανθρώπινο σώμα σημαίνει ότι είναι άνθρωπος- θα προσλάβει την ανθρώπινη κατάσταση της άγνοιας, μαζί με το ανθρώπινο σώμα του. Και έτσι κάποιοι, όντας σε αυτή την κατάσταση, δημιουργούν κάρμα εδώ. Ο λόγος για τον οποίο ο Δημιουργός δημιούργησε τα Τρία Βασίλεια ήταν για να μειώσουν τα όντα το αμαρτωλό κάρμα τους βιώνοντας αντιξοότητες, με βασικό σκοπό την ανύψωσή τους σε ηθικό επίπεδο. Μόνο απαλλαγμένο από την αμαρτία ή το κάρμα του μπορεί ένα ον να παραδοθεί στο σπίτι του στον Ουρανό. Και οι αρχές του ευρύτερου σύμπαντος υπαγορεύουν ότι το κάρμα πρέπει να πληρωθεί. Τα ανθρώπινα όντα ζουν σε μια κατάσταση άγνοιας, και έτσι έχουν την τάση να δημιουργούν αμαρτωλό κάρμα σε αυτό το ανθρώπινο πεδίο. Και φυσικά αυτό πρέπει να πληρωθεί. Αν δεν πληρωθεί σε μία ζωή, πρέπει να πληρωθεί στην επόμενη. Στην πραγματικότητα, πολλοί άνθρωποι έχουν τεράστιο όγκο αμαρτωλού κάρμα. Έτσι, ο Δημιουργός έχει επωμιστεί μέρος του πόνου τους γι' αυτούς, ώστε να μπορέσουν να κερδίσουν τη σωτηρία. Αυτή είναι η μεγαλύτερη μορφή ελέους και η μεγαλύτερη μορφή αγάπης για αυτές τις ζωές. Το γεγονός είναι ότι η ζωή ενός ανθρώπου θα σβήσει πραγματικά αν το κάρμα του συσσωρευτεί ως ένα ορισμένο σημείο. Έτσι, ο πραγματικός σκοπός του ερχομού σας σε αυτή τη γη ήταν να εξαντλήσετε όλο το κάρμα σας και έτσι να μπορέσετε να επιστρέψετε στον Ουρανό. Όταν κάθε άνθρωπος ενσαρκώθηκε σε αυτόν τον κόσμο, έδωσε έναν όρκο στον Δημιουργό. Ωστόσο, είναι φυσικά δύσκολο να εξοφλήσει κανείς το κάρμα του. Το κάρμα κάνει τους ανθρώπους να τσακώνονται και να πολεμούν μεταξύ τους, και προκαλεί πόλεμο, ασθένειες, μόχθο, πείνα, φτώχεια - και συνεπώς πόνο και δυστυχία. Κάποιοι έχουν περισσότερο κάρμα και κάποιοι λιγότερο. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί σε αυτόν τον κόσμο. Αν κάποιος μπορεί να παραμείνει καλός και ευγενικός ακόμη και σε αυτή την κατάσταση της άγνοιας, θα δημιουργήσει λιγότερο κάρμα! Και η ζωή θα είναι ευκολότερη!

Όλα αυτά σημαίνουν ότι η κατάσταση άγνοιας των ανθρώπων έγινε έτσι για τη σωτηρία τους και για τη σωτηρία του ευρύτερου σύμπαντος και τεράστιου αριθμού συμπάντων. Εφόσον υπάρχουν τόσο απίστευτα σημαντικοί λόγοι πίσω από αυτή την κατάσταση, τα μάγια της πλάνης δεν μπορούν καθόλου να σπάσουν για να ικανοποιήσουν τις ανθρώπινες επιθυμίες. Κάποιοι μπορεί να αναρωτιούνται γιατί τα πολλά υπερφυσικά όντα σε αυτή τη γη δεν κάνουν αυτό που επιθυμεί ο άνθρωπος και δεν άρουν το πέπλο. Το γεγονός είναι ότι δεν θα το τολμούσαν! Αυτό συμβαίνει επειδή έγινε έτσι από τον Δημιουργό με σκοπό τη σωτηρία του ευρύτερου σύμπαντος και του πλήθους των όντων. Είναι για να επιτρέψει τη λύτρωση αυτών των ζωών!

Δάσκαλος Λι Χονγκτζί

30 Σεπτεμβρίου 2024